Hieronder het verslag van de dochter van Ademar:
Voor een paar maanden terug kregen wij als familie te horen dat mijn vader ernstig ziek is en de kans op genezing erg klein. Hierdoor moet je als familie wel een aantal dingen bespreken. Daar hoorde ook bij of hij nog wensen had. En ja die had hij zeker. Mijn vader heeft altijd een passie voor vrachtwagens gehad. Hij begon in het leger met zijn rijbewijs halen, daarna reed hij met een vrachtwagen oud papier en later heeft hij als beroeps brandweerman menig grote vrachtwagens gereden door de kleine en grote straten van Arnhem en omgeving.
Dus ja dat moest het natuurlijk worden. Wat navraag gedaan her en der, maar was moeilijk zelf te regelen. Via Stichting Opkikker kwam ik bij Stichting Oppepper4all terecht. Een wens ingediend en er werd dezelfde dag nog contact opgenomen. Omdat we niet weten hoe lang mijn vader nog zelf kan rijden was het van belang dat zijn wens snel zou gebeuren. En ja hoor de volgende dag al een belletje van Trudie. Gelijk een datum afgesproken om dingen te regelen en Trudie had zelf al overal naar toe gebeld.
8 februari was het zo ver. Met medewerking van A12 Personeelsdiensten werd er een blok van 3 uur vrijgemaakt zodat mijn vader mee kon rijden met een instructeur. Om 11:15 werden wij ontvangen met koffie en gebak, die aangeboden werd door bakkerij Hilvers. Eerst gezellig kletsen en toen bleek dat men ook connecties had met de DAF garage verder op in de straat, of mijn vader het leuk zou vinden daar te gaan kijken. Hij is naast brandweerman ook automonteur geweest dus dit was helemaal geweldig. En ja hoor hij mocht zelf met de vrachtwagen er naar toe rijden. Ik heb nog nooit iemand zo zien glunderen als mijn vader op dat moment.
Bij de DAF garage kreeg hij een rondleiding door een monteur die speciaal daarvoor even vrij gemaakt was. Daar stond een motor van een bus die gerepareerd moest worden. Als het aan mijn vader gelegen had, had hij nog even een overal aangetrokken en meegeholpen.
Daarna weer de vrachtwagen op. Patrick de instructeur liet het aan mijn vader over of hij wilde rijden en natuurlijk wilde hij dat. Met mijn moeder en een kleindochter op weg. Patrick had een mooie route uitgezocht, stukje snelweg en veel binnen door. Als mijn vader te moe zou worden dan nam hij het stuur wel over zei hij. Maar nee hoor, mijn vader heeft de hele route zelf gereden. Onderweg werden er foto’s gemaakt om de mooie dag te herinneren.
Wat mijn vader niet wist was dat Patrick een route had naar een wegrestaurant, de Kar, waar wij als familie waren om mijn vader te verrassen met een lunch. Je moet natuurlijk wel ook gegeten hebben in een echt truckers restaurant. Daar namen we afscheid van Patrick, wat voor mijn vader emotioneel was. Trudie en de fotograaf gingen nog even mee naar binnen om daar wat foto’s te maken waarna wij als familie nog een lekkere lunch hebben genuttigd met speciaal voor mijn vader een broodje bal.
De dag was in één woord geweldig. Mijn vader had echt de dag van zijn leven en kan er nog niet over uit dat hij toch nog een keer op zo’n mooie vrachtwagen heeft mogen rijden.
Stichting Oppepper4all, Trudie, A12 Personeelsdiensten, fotograaf Peter, bakkerij Hilvers en DAF garage enorm bedankt voor het meewerken aan een dag die mijn vader de oppepper gaf waar hij nog heel lang van kan genieten.
De wens (24928) werd mogelijk gemaakt door:
