Op donderdag 8 juni mocht ik Meilan meenemen naar Pieterburen voor haar grote wens. Meilan heeft een groot hart voor alle dieren in nood en hoe mooi is het dan dat haar wens om een zeehondenvrijlating mee te maken. We spreken om 16.00 uur af met Elly van stichting Oppepper4all om eerst nog rond te kijken bij de zeehondenopvang. Hier ontmoeten we ook Emmy van de opvang. Zij leidt ons rond en laat alvast de drie zeehonden zien die later vrijgelaten gaan worden. Er zijn nu niet zoveel zeehonden op de opvang, omdat het seizoen dat er veel puppy’s gevonden worden eigenlijk nu pas net begint. Gelukkig kunnen wij nog mee met de laatste vrijlating voor de komende maanden.
Bij het paviljoen eten we nog een heerlijk patatje en vegan bitterballen (Meilan was heel blij dat er veganistische opties waren) en dan is het sluitingstijd, maar mogen wij nog blijven. Na sluitingstijd gaan ze namelijk de zeehonden vangen om ze mee te nemen naar de boot. Twee zeehonden zitten samen in een hok en de derde, een ander ras, zit in een ander hok. Het valt ons gelijk op dat de derde wel erg rustig is. Helaas lijkt dit ook een reden te hebben en wordt er besloten dat deze zeehond toch nog niet wordt vrijgelaten. We kijken vol bewondering hoe de andere twee zeehonden gevangen worden. Ik zie Meilan genieten dat ze dit van zo dichtbij mag meemaken. Al zie ik ook hoe moe ze is, maar zoiets speciaals geeft toch wat extra energie. Emmy fluistert Meilan toe of zij straks een van de zeehonden zou willen vrijlaten, het hok openen. En dat wil ze maar al te graag.
We rijden met zijn allen achter het busje met de zeehonden naar de haven waar we de boot op gaan. Wat voelt het heerlijk om op zee te zijn. We hebben heerlijk weer en Meilan voelt zich helemaal ontspannen zo op zee. We varen langs een zandplaat waar we veel zeehonden zien liggen. Verderop stopt de boot en stappen we over op een kleine boot om de zandplaat op te gaan. Meilan mag op een van de kisten gaan zitten om een zeehond vrij te laten. De zeehond die zij vrijlaat aarzelt even met uit het hok gaan, maar dan gaan de twee zeehonden gezamenlijk richting de zee en zie je ze langzaam steeds verder weg zwemmen. Meilan straalt helemaal, wat een ervaring! We mogen nog rondlopen op de zandplaat. We maken heel veel foto’s en Meilan vergeet even alles om haar heen. Terug op de boot zie ik een ontspannenheid die ik al lang niet gezien had bij haar. Met een zonsondergang op de achtergrond is het een ultiem moment.
We komen om 22.30 uur weer terug in de haven en dan hebben wij nog een lange autorit van 2 uur voor de boeg om naar huis te gaan, maar dat was het absoluut waard. Meilan zegt in de auto dat het zo mooi was en dat het zo fijn was dat ze even nergens aan dacht; ze was alleen maar aan het genieten. En dat was precies wat ik hoopte toen ik deze wens voor haar instuurde.
Heel erg bedankt stichting Oppepper4all, Elly voor het regelen en Zeehondenopvang Pieterburen voor het mogelijk maken!
De wens (23858) werd mogelijk gemaakt door:
